سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت