تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند