رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
در عصر نقابهای رنگی
در دورۀ خندههای بیرنگ
پشت سر مسافر ما گریه میکند
شهری که بر رسول خدا گریه میکند
ما خواندهایم قصۀ مردان ایل را
نامآورانِ شیردلِ بیبدیل را
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانیات آه، جانماز سحر است
بخواب بر سر زانوی خستهام، سر بابا
منم همان که صدا میزدیش: دختر بابا