تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت