عارف وسط خطابۀ توحیدش
زاهد بعد از نماز پرتردیدش
نه از جرم و عقاب خود میترسم
نه از کمیِ ثواب خود میترسم
سلام خاک رسولان! سلام ارض فلسطین!
چقدر زخم به تن داری ای ستارۀ خونین
نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم
فرق دارد جلوهاش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
بیخواب پی همنفسی میگردد
بیتاب پی دادرسی میگردد
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشکهای بیصدا گفتم حسین