چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه