آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه