باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست