تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
سوز جگر از دل به زبان آمده بود
بابا سوی میدان، نگران آمده بود
دُرّ یتیمم و به صدف گوهرم ببین
در بحر عشق، گوهر جانپرورم ببین
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد
چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت
شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت