«ایمان به خدا» لذت ناچیزی نیست
با نور خدا، غروب و پاییزی نیست
به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!
کسی از باغ گل آهسته مرا میخواند
تا صفا، تا گل نورسته مرا میخواند
هر چند نماز و روزه را پیشه کنید
در عمق سجود و سادگی ریشه کنید
بینور عبادت، دل ما دل نشود
باران امید و شوق، نازل نشود
گل، دفتر اسرار خداوند گشودهست
صحرا ورق تازهای از پند گشودهست