چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد
گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
