در وصف تو کس، روشن و خوانا ننوشتهست
ای هر که نویسد ز تو، گویا ننوشتهست!
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
بعد از آن غروب تلخ، جان زخمی رباب
بیتو خو گرفته با زخمههای آفتاب
دوباره پیرهن از اشک و آه میپوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه میپوشم
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم