غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
