بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست میوزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحهاش میرسد به من
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید