امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
ای مرهم زخم دل و غمخوار پدر!
هم غمخور مادری و هم یار پدر
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهرهاش ز عصمت و عفت نقاب بود
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان میدهد به زیبایی