پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
