حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
