پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
