هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست