خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
