ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
