شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
