غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
