ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
