کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
