بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
