ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
