سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
ای پر سرود با همۀ بیصداییات
با من سخن بگو به زبان خداییات
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
ای ریخته نسیم تو گلهای یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز