او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
