او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد