او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
بهسوی علقمه رفتم که تشنهکام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد