او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد