به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست