روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ
از نسل حیدری و دلاورتر از تو نیست
یعنی پس از علی، علی‌اکبرتر از تو نیست
از خدا آمده‌ام تا به خدا برگردم
پس چرا از سفر کرب‌وبلا برگردم
اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده
باید که تو را حضرت منان بنویسد
در حد قلم نیست که قرآن بنویسد
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
با دستِ بسته است ولی دست‌بسته نیست
زینب سرش شكسته ولی سرشكسته نیست
