چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
