تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
