خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
