کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست
نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر از اوست...
فرخنده پیکریست که سر در هوای توست
فرخندهتر سریست که بر خاک پای توست
گر بسوزیم به آتش همه گویند سزاست
در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست