غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ایرانم! ای از خونِ یاران، لاله‌زاران!
ای لاله‌زارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
