ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
غم داغ تو را با هیچ‌کس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه می‌خوانم ولی از سر نخواهم گفت
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
