با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابت‌قدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها
آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
