ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
