عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده