کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
با زمزمۀ سرود یارب رفتند
چون تیر شهاب در دل شب رفتند
به رغم سیلی امواج، صخره‌وار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
تا چند از این داغ لبالب باشیم
در آتشِ آه و حسرت و تب باشیم
اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده
آه می‌کشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار
میان بارش بارانی از ستاره رسید
اگرچه مثنوی... اما چهارپاره رسید
دوباره عطر گل یاس در حرم پیچید
و قلب‌ها شده روشن در آستانۀ عید
