رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
