غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیده‌ایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیده‌ایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی
