با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا