فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد
چهل غروب جهان خون گریست در غم رویت
چهل غروب، عطش سوخت، شرمسار گلویت
بی‌تو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
