ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
در جام دیده اشک عزا موج می‌زند
در صحن سینه شور و نوا موج می‌زند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفته‌ایم که غرق خجالتیم
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
