پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم